Widok styku trójwarstwowej ściany szczelinowej i muru oporowego ograniczającego obniżenie terenu przy wjazdach garażowych.
Mury oporowe wykonywane są przy wjazdach do garaży w budynkach podpiwniczonych oraz w celu zagospodarowania terenu wokół budynków usytuowanych na stoku.
Problemy projektowe na styku murów oporowych i ścian zewnętrznych:
• Dylatacja oddzielająca mur oporowy od ściany zewnętrznej budynku.
• Zabezpieczenie przed podmarzaniem ław fundamentowych przy wjazdach garażowych.
• Zachowanie ciągłości izolacji przeciwwodnych (pionowej, wyprowadzonej ponad teren oraz odcinającej izolacji poziomej) pomimo zróżnicowania wysokości terenu.
• Zachowanie ciągłości drenażu opaskowego wokół budynku i powiązanie go z odwodnieniem liniowym wzdłuż podjazdów garażowych.
Na przedstawionym przykładzie w budynku o ścianach trójwarstwowych, w zasypanej części ściany zamiast ściany osłonowej murowanej z cegły użyto monolitycznego elementu betonowego, który jest bardziej odporny na napór ziemi zasypowej i umożliwia łatwiejsze zabezpieczenie przeciwwodne. Element ten jest zdylatowany zarówno od ławy fundamentowej jak i od prostopadłego muru oporowego. Termoizolacja w szczelinie ściany za elementem betonowym wykonana jest z hydrofobizowanej wełny skalnej odpornej na czasowe zawilgocenie.
Widok trójwarstwowej ściany szczelinowej, w której warstwa osłonowa opiera się na betonowym elemencie sprowadzonym do poziomu law fundamentowych.
Na rysunkach przedstawiona jest konstrukcja muru oporowego w kształcie litery “L”, umożliwiająca obniżenie terenu do poziomu użytkowego piwnic (np. przy wjeździe do garażu). W sytuacji, gdy rnury oporowe ograniczają zjazd do garażu z dwóch stron, wykonać można konstrukcję w kształcie litery “U”, która stanowić będzie jednocześnie podbudowę utwardzonej nawierzchni z kostki betonowej.