We współczesnym budownictwie można zaobserwować zwiększone zastosowanie konstrukcji drewnianych do budowania dachów i konstrukcji nośnej budynków. Dzięki wykorzystaniu nowych technologii wytwarzania elementów’ nośnych metodą klejenia drewno nabrało nowych, istotnych, cech technologicznych i wytrzymałościowych, pozwalających na uzyskanie dużych rozpiętości konstrukcji dachów i hal drewnianych.
Zalety drewna jako materiału do budowy obiektów rolniczych są następujące:
• możliwość stosowania w różnych warunkach klimatycznych,
• łatwość w obróbce i przygotowaniu elementów,
• łatwy montaż i rozbiórka (drewno może być stosowane wielokrotnie),
• długoletnia trwałość przy zachowaniu zasad konserwacji i ochrony przed zawilgoceniem,
• zapewnienie właściwego mikroklimatu wnętrz,
• korzystne walory estetyczne.
Zalety te powodują, że drewno jest obecnie powszechnie stosowane w wielu krajach na konstrukcje budynków rolniczych, gdyż obiekty te, dzięki użyciu tego materiału, są efektywne i ekonomiczne.
Na systemy konstrukcyjne halowych budynków rolniczych składają się:
• kratownice dachowe (dźwigary i wiązary kratowe wolno podparte),
• konstrukcje słupowo-belkowe,
• ramy i luki.
Wolno podparte dźwigary (wiązary kratowe o rozpiętościach do 20 m, efektywne przy rozpiętościach 10-15 m) mogą opierać się na szkieletowych ścianach drewnianych bądź na słupach sztywno utwierdzonych w fundamentach.
Przykłady rozwiązań systemów konstrukcyjnych w drewnianych budynkach rolniczych krajów europejskich: a) kratownice trójkątne wolno podparte o rozpiętościach 9-15 m, oparte na ściankach szkieletowych co 0,6-1,2 m, o nachyleniu 22-34°, b) kratownice trójkątne wolno podparte o rozpiętościach 7,5-22,0 m, oparte na słupach w rozstawie 1,25-5,5 m, o nachyleniu połaci 15-30°
Konstrukcje słupowo-belkowe są stosowane przy rozpiętościach 25-30 m, przy rozpiętościach efektywnych 7-20 m.
Przykłady rozwiązań systemów konstrukcyjnych słupowo-belkowych: a) belki (dźwigary dachowe) o rozpiętości 12-20 m, oparte na słupach o rozstawie 5 m, o nachyleniu połaci 18°,b) belki (dźwigary dachowe) o rozpiętości 12-13 m, oparte na slupach w rozstawie 3,6^ł,2 m o nachyleniu połaci dachowych 40°
Sztywne ramy i łuki wykonuje się najczęściej z drewna klejonego o przekrojach skrzynkowych lub teowych dla rozpiętości 12-30 m, przy najbardziej efektywnych powyżej 20 m. Dźwigary, belki i słupy wykonuje się w zakładzie prefabrykacji, a połączenia montażowe realizuje na budowie.
Przykłady rozwiązań systemów konstrukcyjnych utworzonych przez ramy poprzeczne: a) ramy o rozpiętości 6,0-13,2 m w rozstawie 0,6-1,2 m, o nachyleniu połaci 15-27°, b) ramy o rozpiętości 8,0-21,0 m w rozstawie 4,8 m, o nachyleniu połaci 18-26°
Z analizy tych konstrukcji w krajach europejskich wynika, że najczęściej do budowy halowych budynków rolniczych wykorzystuje się różnego rodzaju wolno podparte dźwigary kratowe oraz konstrukcje słupowo-belkowe. Najrzadziej stosuje się sztywne ramy i łuki o dużych rozpiętościach.