Zalety:
Znaczne przyspieszenie i uproszczenie budowy ścian zewnętrznych wynikające z braku dodatkowej termoizolacji.
Różne uproszczenia metod murowania, takie jak: łączenie pustaków na pióro i wpust bez spoin pionowych, stosowanie skrzyni murarskiej, łączenie na zaprawie klejowej, itp. Możliwość zarówno tradycyjnego wykończenia elewacji tynkiem cementowo-wapiennym, jak też cienkowarstwowymi wyprawami z tynków szlachetnych (przy stosowaniu pustaków o dużej dokładności wymiarowej).
Korzystny mikroklimat wnętrza, dzięki jednorodnej strukturze ściany, umożliwiającej łatwe przenikanie pary wodnej i mniejsze ryzyko wystąpienia zjawiska hermetyzacji budynku.
W przypadku betonu komórkowego łatwe bruzdowanie ścian na prowadzenie instalacji.
Wady:
Konieczność dodatkowego ocieplenia mostków termicznych przy wieńcach stropów i nadprożach otworów okiennych Przy projektowaniu należy uwzględnić odporność stosowanych materiałów na ściskanie (dotyczy to w szczególności obciążeń skupionych). Np. zastosowanie betonu komórkowego o niskiej gęstości objętościowej ogranicza dopuszczalną wysokość budynków lub wymaga zastosowania żelbetowej konstrukcji słupowo-ryglowej.
Ściany z pustaków z ceramiki poryzowanej zaleca się murować na zaprawie ciepłochronnej o współczynniku przenikania ciepła zbliżonym do współczynnika pustaków ściennych.
W przypadku bloczków z betonu komórkowego zalecane jest stosowanie cienkich spoin klejowych.