Polichlorek winylu – PCW, PCV, igelit
polimer, termoplastyczny, rozpuszczalny tylko w rozpuszczalnikach zawierających jako główny składnik cykloheksanon (nie mylić z cykloheksanolem), bardzo odporny chemicznie, doskonały izolator elektryczności. Odmiany handlowe: polichlorek winylu emulsyjny – do produkcji miękkich, przezroczystych rurek; p.w. miękki (temp. mięknienia 100-120°C) – do produkcji folii lub rurek izolacyjnych i izolacji kabli elektrycznych, zwykle barwiony na różne kolory; p.w. twardy – winidur (temp. mięknienia 80-100°C), w postaci płyt lub prętów, barwy od pomarańczowej do brunatnoczerwonej, do budowy zbiorników i wanien chemicznie odpornych itp.
Rozpoznanie: pali się trudno, mięknie i czernieje, po wyjęciu z płomienia gaśnie. Płomień żółty z zieloną obwódką, dym biały; wydziela się ostry zapach chlorowodoru.