Przedpokój jest podstawowym węzłem komunikacyjnym mieszkania, spełnia ponadto funkcję szatni, garderoby, magazynu do składowania rzeczy rzadko używanych, a nade wszystko reprezentacyjnego hallu wejściowego. Skupienie tak wielu funkcji w jednym pomieszczeniu o powierzchni od kilku do kilkunastu metrów kwadratowych sprawia, że jest to jedno z najtrudniejszych do urządzenia wnętrz w mieszkaniu. Zróżnicowane w kształtach i wielkościach przedpokoje wymagają w każdym przypadku indywidualnej aranżacji w dostosowaniu do potrzeb domowników i konkretnych warunków architektonicznych. Przedpokój powinno się projektować na dwóch planach – pierwszy to rzut podłogi, gdzie dokładnie trzeba zabudować wszystkie wnęki i zakamarki, drugi to rzut na poziomie pawlaczy i półek zawieszonych jako nadproża nad drzwiami – tzn. ok. 205 cm od podłogi. W małych przedpokojach należy zwrócić uwagę na kształt narożników, regałów i szafek wolno stojących, nie ukrytych we wnękach. Aby nie utrudniać poruszania się w tym małym wnętrzu zaleca się stosowanie narożników ściętych i zaokrąglonych oraz konstruowanie regałów-słupków z półkami w kształcie trójkąta lub ćwiartki koła, ustawionych po bokach wystającej zabudowy lub w rogach pomieszczenia.
Jeżeli przedpokój składa się z kilku pomieszczeń, należy zastanowić się, czy jednego z nich nie można przekształcić w dużą zamkniętą garderobę. Zmniejsza to wprawdzie do absolutnego minimum przestrzeń na komunikację, jednak rezultatem takiej decyzji jest szafa o pojemności znacznie większej od standardowego mebla o głębokości 60 cm, Wykonując plan przedpokoju na poziomie rzutu podłogi, dokonuje się też rozmieszczenia luster, które – podobnie jak w łazience – pozwolą uzyskać wrażenie powiększenia przestrzeni.
Przy opracowywaniu projektu zabudowy ponad poziomem wysokości drzwi wymagane jest dokładne przemyślenie sposobu otwierania i głębokości pawlaczy, aby zapewnić wygodny dostąp do każdej z szafek oraz pełne wykorzystanie tych górnych, pojemnych magazynów.