Ściana na jeden raz.

Do wznoszenia ścian zewnętrznych z tradycyjnych materiałów, takich jak ceramika, beton komórkowy czy silikaty, konieczne jest stosowanie ocieplenia. Tylko w ten sposób można uzyskać wymagane parametry cieplne, nie zwiększając znacząco grubości ściany. Jednak od kilku lat producenci polecają inną technologię budowy ścian, w której wystarczy użycie wyłącznie bloczka konstrukcyjnego, bez dodatkowych warstw izolacyjnych.

Jakie materiały nadają się do budowy ścian jednowarstwowych?

Do murowania ścian zewnętrznych jednowarstwowych można używać właściwie wszystkich wyrobów używanych w budownictwie tradycyjnym, z wyłączeniem bloczków wapienno-piaskowych (silikatów). Powszechnie stosowane są: ceramika poryzowana, beton komórkowy i keramzytobeton. Dostępne są one z reguły w systemach, w których skład wchodzą – oprócz bloczka podstawowego – bloki fundamentowe, nadproża, elementy stropowe.

Jaka grubość ściany?

W przypadku ścian jednowarstwowych grubość muru zależy od wymiarów bloczka. Najczęściej spotykane grubości wynoszą od 36,5 cm do nawet 50 cm. Należy pamiętać, że wraz ze zwiększeniem grubości ściany zewnętrznej zmniejsza się powierzchnia użytkowa budynku, ale poprawiają jego parametry termoizolacyjne. Dlatego trzeba dobrze przemyśleć wybór, ponieważ późniejsze zmiany grubości niosą za sobą konieczność poniesienia kosztów związanych z adaptacją projektu. Najmniej problemów wiąże się ze zmianą materiału, szczególnie gdy nowy ma lepsze parametry.

Co oznacza współczynnik U?

Jest to parametr służący do określania własności termoizolacyjnych całej przegrody budowlanej (ściana, strop, dach), złożonej z kilku warstw materiałowych o znanych grubościach [d] i współczynnikach przewodności cieplnej [lambda].

Opór cieplny pojedynczej warstwy materiału R jest wyliczany z zależności: R = d/lambda.

Opór cieplny całej przegrody, złożonej z kilku odrębnych warstw, jest dodatkowo powiększany o tzw. opory przejmowania ciepła: Rsi – po stronie wewnętrznej i Rse – po stronie zewnętrznej.

Uwaga: im niższy współczynnik przewodzenia ciepła lambda i większa grubość ściany tym współczynnik U jest mniejszy, czyli ściana cieplejsza.

Jakie U dla ścian jednowarstwowych?

Maksymalne wartości współczynnika U zostały określone w Polskiej Normie. Dla ścian jednowarstwowych wynoszą one 0,5 W/m2K, natomiast dla wielowarstwowych są znacznie ostrzejsze – do 0,3 W/m2K. Warto jednak podkreślić, że niektóre z oferowanych materiałów do technologii jednowarstwowych spełniają, a nawet przewyższają wymagania normowe, np. ściana wykonana z pustaków Porotherm 50 P+W czy YTONG PP2/0.4S+GT posiada U = 0,29 W/m2K.

Czy się kierować przy wyborze materiału?

Chociaż udział kosztów wymurowania ścian zewnętrznych wynosi ok. 10 proc. całkowitych kosztów budowy domu, wybór materiału konstrukcyjnego wzbudza zwykle najwięcej emocji u inwestorów. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na:

izolacyjność termiczną: w przypadku ścian jednowarstwowych głównym parametrem porównawczym jest współczynnik przewodności cieplnej lambda;
zdolność do kumulacji ciepła: ma duży wpływ na bilans energetyczny budynku. W przypadku ograniczenia ogrzewania, nagrzana ściana powoli oddaje zakumulowane ciepło, dzięki czemu w domu przez dłuższy czas utrzymuje się stała temperatura;
paroprzepuszczalność: tzw. „oddychanie” ścian. Pozwala na utrzymanie wewnątrz pomieszczeń korzystnego mikroklimatu, pod warunkiem jednak, ze wszystkie zastosowane materiały, łącznie z tynkiem i farbą, posiadają taką zdolność. Nie należy też przeceniać znaczenia paroprzepuszczalności, ponieważ nie jest ona w stanie zastąpić prawidłowej wentylacji;
izolacyjność akustyczną: to bardzo ważna cecha, ponieważ im mniej dźwięków jest w stanie przedostać się z zewnątrz do pomieszczeń, tym bardziej komfortowe jest codzienne życie mieszkańców.

Kiedy ściana jest wystarczająco cicha?

Izolacyjność akustyczna określana jest dwoma wskaźnikami RA1 i R”A1. Pierwszy z nich obliczany jest w warunkach laboratoryjnych. Ponieważ nie uwzględniają one warunków rzeczywistych, takich jak niedokładne wykonawstwo czy wpływ innych przegród, jego wartość jest wysoka i podawana przez producentów w materiałach technicznych. Z kolei wskaźnik R”A1 określa się po obniżeniu wskaźnika RA1 o:

2 dB, które ma odzwierciedlać niedoskonałości wykonania
od 1 do 5 dB, czyli tzw. K, które odnosi się do wpływu sąsiednich przegród na przenoszenie dźwięków.

Wskaźniki izolacyjności akustycznej

Są one różne dla ścian zewnętrznych i wewnętrznych. Przy ich określaniu norma posługuje się wskaźnikiem R”A1, uwzględniającym warunki rzeczywiste przy budowie domu.

Ściany zewnętrzne:

dom poza miastem – 25 dB
dom w mieście – 45 dB

Ściany wewnętrzne:

o standardzie podstawowym – 30 dB
o standardzie podwyższonym – 40 dB

Ściany między łazienką a pokojem:

o standardzie podstawowym – 35 dB
o standardzie podwyższonym – 45 dB

Jak sprawdzić czy materiał spełnia parametry?

Do oznaczenia wyrobów dopuszczenia do obrotu i stosowania w budownictwie służą dwa znaki:

Znak Budowlany „B”, który funkcjonuje od wielu lat w obrocie krajowym i potwierdza uzyskanie przez producenta certyfikatu zgodności z Polską Normą lub aprobatą techniczną na dany wyrób.
Znak CE, który funkcjonuje w systemie europejskim. Oznacza on, że wyrób jest zgodny z normą europejską lub aprobatą techniczną.

Wszystkie materiały budowlane muszą być oznaczone w jednym z tych systemów, a potwierdzenie tego powinno znajdować się na opakowaniu wyrobu, na nim samym bądź w dokumentach sprzedaży.

Jak się łączy bloczki w ścianie jednowarstwowej?

Z reguły do budowy ścian jednowarstwowych używa się bloczków murowanych bez spoiny pionowej. Zastępuje ją połączenie na pióro i wpust, uzyskane dzięki specjalnemu wyprofilowaniu ścianek bocznych bloczka bądź pustaka. Warstwy poziome łączy się na cienką spoinę, do wykonania której używa się zapraw ciepłochronnych. Dzięki temu na połączeniach nie występują mostki termiczne i polepsza się współczynnik U dla całej ściany.

W jaki sposób wykańczać ściany jednowarstwowe?

Technologia budowy ścian jednowarstwowych wymaga dużej dokładności i staranności w wykonaniu. Dzięki temu powierzchnia gotowego muru powinna być równa. Jego wykończenie polega na obustronnym pokryciu ściany tynkiem wapienno-piaskowym, jedynie wewnątrz można go zastąpić tynkiem gipsowym.