Urządzenie domu jest wizytówką mieszkańców, odbiciem ich gustów, upodobań, wiedzy i pracy. Uzyskanie indywidualnego klimatu i nastroju wnętrza wymaga starań i czasu, gdyż na efekt końcowy składa się wiele elementów (kolor, oświetlenie, dobór i układ mebli, rodzaj wykończenia ścian, tkaniny, rośliny ozdobne, różne przedmioty dekoracyjne) uzupełniających się wzajemnie. Trudno dać gotową receptę na ładne i wygodne urządzenie mieszkania, można jednak podać ogólne wskazówki, szczególnie dotyczące układów funkcjonalnych oraz zaprezentować wybrane – godne polecenia – przykłady. W każdym wypadku konieczna jest jednak adaptacja podpatrzonych wzorów do własnych potrzeb, upodobań i warunków architektonicznych, inwencja, zamiłowanie do majsterkowania oraz konsekwencja w realizowaniu pomysłów i planów.
Zacząć należy od zrobienia „projektu” mieszkania. Bardzo pomocne przy tym jest przeprowadzenie „ankiety” wśród wszystkich domowników – dorosłych i dzieci – dotyczącej ich upodobań i zwyczajów, a także opinii na temat rodzaju, wielkości i liczby potrzebnych sprzętów zarówno już posiadanych, jak i tych, które zostaną dokupione oraz tych, które będą wykonane samodzielnie. Zebrane w ten sposób informacje pomogą uzyskać ogólne wyobrażenie o funkcjonalnym układzie całego mieszkania, jego atmosferze i stylu. Po przeanalizowaniu wszystkich postulatów domowników – te, które mają być realizowane, trzeba przełożyć na język architektoniczny, to znaczy sporządzić szkic układu mebli na planie poszczególnych izb mieszkania.
Dla ułatwienia „projektowania” można zastosować metodę albo komputerową (przy pomocy odpowiedniego programu do projektowania) lub taką, która polega na wycięciu z papieru odpowiednich prostokątów – rzutów mebli w tej samej skali co plan mieszkania – i swobodnym przesuwaniu ich na planie. W ten sposób łatwo sprawdzić proporcje wielkości sprzętów w stosunku do wielkości i kształtu mieszkania oraz rozpatrzyć różne warianty „ustawienia” mebli na papierze (bez uciążliwego przesuwania ich w rzeczywistości) w sposób funkcjonalny, to znaczy taki, który zapewnia maksymalną wygodę w korzystaniu z każdego pomieszczenia zgodnie z jego przeznaczeniem. Oczywiście zdarza się, że najlepiej zaprojektowane ustawienie mebli na planie nie sprawdza się „w naturze”. Wynika to z niemożliwości uzyskania na płaskim papierze trzeciego wymiaru, a wysokość sprzętów odgrywa ogromną rolę w zamkniętej przestrzeni, jaką jest każdy pokój. Również na planie mieszkania należy rozwiązać problem przechowywania rzeczy, który z uwagi na małą na ogół powierzchnię mieszkań, brak obszernych piwnic czy strychów, wymaga dużej dyscypliny i pomysłowości. Należy przy tym pamiętać o zasadzie umieszczania szaf, szafek i innych mebli-magazynów w Każdym wolnym miejscu w przeapokoju, o zabudowywaniu wszystkich wnęk i zakamarków w kuchni, łazience, a nawet w sypialni czy gabinecie i jednocześnie o konsekwentnym usuwaniu tych dużych, kłopotliwych sprzętów z pokoju dziennego i pokoju dzieci, walcząc o przestrzeń i ład w pomieszczeniach gdzie spędza się większość wolnego czasu.