Podstawą doboru liczby i mocy cieplnej kotłów jest obliczone sumaryczne zapotrzebowanie na moc cieplną do wszystkich celów. Należy jednak zwrócić uwagę na zapotrzebowanie mocy cieplnej do celów c.w.u. i jego relacje w porównaniu z celami c.o. Z powodu coraz lepszej izolacji cieplnej przegród budowlanych, stosowaniu automatycznej regulacji i innych przyczyn, maleje względne zapotrzebowanie na moc cieplną do celów c.o. Relacje między zapotrzebowaniem mocy cieplnej do celów c.o. i c.w.u. mogą więc, w różnych obiektach, być różne.
Nie zawsze obliczeniowe zapotrzebowanie na ciepło do celów c.o. będzie większe od maksymalnego zapotrzebowania do celów c.w.u. Przypadek taki może mieć miejsce na przykład w odniesieniu do domów jednorodzinnych lub małych energooszczędnych domów kilkurodzinnych. Moc cieplną źródła ciepła (kotła) Qk dobiera się wówczas, uwzględniając maksymalną moc cieplną na potrzeby c.w.u. i jednocześnie stosuje się priorytet podgrzewu c.w.u Największe zapotrzebowanie na ciepło do celów c.w.u. w domach jednorodzinnych! jest na podgrzanie wody do napełnienia wanny i to głównie decyduje o wielkości podgrzewacza pojemnościowego i koniecznej mocy cieplnej kotła. Jednocześnie przerwa w działaniu ogrzewania (priorytet podgrzewu c.w.u.), przeznaczona na ogrzanie rozładowanego podgrzewacza, nie powinna być dłuższa niż 0,5 h. Program, który zapewnia minimum komfortu w przypadku rodziny dwu-, trzyosobowej to podgrzewacz pojemnościowy 120 l oraz kocioł o mocy cieplnej 14 kW. Aby zapewnić odpowiedni komfort dla większej rodziny, pozwalający na dwie następujące po sobie kąpiele, należy przyjąć podgrzewacz 200 l oraz kocioł o mocy cieplnej 20 kW. Tu także przerwa w działaniu c.o. nie będzie dłuższa niż 0,5 .
Zapotrzebowanie na c.w.u. jest bardzo małe np. w budynkach biurowych. Wówczas źródło ciepła (sumaryczną moc cieplną kotłów) można dobrać uwzględniając jedynie Qco oraz wentylację i klimatyzację Qwk. Najlepszym rozwiązaniem jest: wówczas przyjęcie dwóch lub trzech kotłów, z których jeden mniejszy, będzie miał moc cieplną odpowiadającą zapotrzebowaniu na ciepło do podgrzewu c.w.u. Zapewni to ekonomiczną jego pracę poza sezonem grzewczym.
Na przykład w przypadku trzech kotłów udział ich mocy cieplnej może wynosić: 40% + 40% + 20%. Wszystkie kotły działają we wspólnym układzie hydraulicznym, co zapewni elastyczną ich pracę w każdej sytuacji. W sezonie grzewczym, kotłami wiodącymi będą duże kotły, mały włączany będzie tylko przy obciążeniu szczytowym. Należy jednak zastanowić się, czy w biurowcach stosować centralne zaopatrzenie w c.w.u. (oddalone od siebie punkty rozbioru o małym zapotrzebowaniu — duże straty ciepła związane z przesyłem). Można, niekiedy, spodziewać się mniejszych kosztów eksploatacyjnych przy zastosowaniu niewielkich, miejscowych, przepływowych podgrzewaczy elektrycznych.
Zapotrzebowanie na c.w.u. jest większe np. w budynkach wielorodzinnych. W takim przypadku moc cieplną źródła ciepła można przyjąć, uwzględniając średnie zapotrzebowanie na moc cieplną do celów c.w.u. oraz zapotrzebowanie do celów wentylacji i klimatyzacji (jeśli w takich budynkach występują).
Zapotrzebowanie na noc cieplną w obiektach szczególnych, np. obiekty służby zdrowia, domy opieki społecznej, domy pobytu dzieci itp. W obiektach tych należy uwzględniać Qcwumax.
Szczególnymi obiektami są szpitale, w których występuje jednocześnie zapotrzebowanie na parę do celów technologicznych. Stosowane są więc kotłownie mieszane parowo-wodne. Ponieważ zapotrzebowanie na parę, podobnie jak na c.w.u., jest w ciągu całego roku, na potrzeby te, a także częściowo na potrzeby wentylacji i klimatyzacji wykorzystuje się kotły parowe. Kotły te w nocy, gdy nie ma zapotrzebowania na parę lub jest ono bardzo małe, ładują zasobniki c.w.u. Jednocześnie utrzymuje to kotły w stanie gotowości do pracy. Natomiast kotły wodne pracują tylko w sezonie grzewczym, a o ich mocy decydują potrzeby c.o. Podobna sytuacja może odnosić się do hoteli.